S34 ARMSTOEL

Fauteuil met verchroomd stalen buisframe. Zitting en rugleuning in tuigleer. GEMAAKT IN ITALIË.

In 1925 ontwikkelde de Nederlandse architect Mart Stam, die toen in Berlijn woonde, een stoel zonder achterpoten die in plaats daarvan op de kracht van een enkel draaiend stuk leidingen vertrouwde om het gewicht van een zittende persoon te ondersteunen en te compenseren.

Mart Stam

Mart Stam is architect, planner en ontwerper (vooral stoelen). Nederlands. Stamréussit Mart aanwezig op belangrijke momenten in de geschiedenis van de twintigste-eeuwse architectuur. Mart Stam studeerde aan de Koninklijke Hogeschool in Amsterdam. In Zürich in 1923 was het oorspronkelijk het tijdschrift ABC Beiträge zum Bauen (de bijdrage van het ABC aan het gebouw) met de architect Hans Schmidt, Hannes Meyer en de toekomstige directeur van het Bauhaus en El Lissitzky. Na de verhuizing naar Berlijn, een stoel ontworpen Stam vrijdragende stalen buis met standaard buizen en gasleidingen. Ludwig Mies van der Rohe las het werk van Stam over de creatie van stoelen in het ontwerp van Weissenhofsiedlung en gemaakt door Marcel Breuer van het Bauhaus. Dit bracht de twee makers, evenals Mies Breuer, onmiddellijk tot een variatie op het thema van de buisvormige sledestoel. Dit geeft Mart Stam een moraal qua invloed op zijn tijdgenoten. Eind 20 stapten Breuer en Stam voor de Duitse rechtbanken, iedereen dacht dat hij de uitvinder was van het basisprincipe van de sledestoel. Stam won, en vanaf dat moment worden sommige onderdelen specifiek Breuer ten onrechte toegeschreven aan Stam. Stam-deelname aan het project ontwikkelde in 1927 een permanent onderkomen voor de tentoonstelling “Die Wohnung” (Habitat) in Stuttgart. Zo côtoiera Le Corbusier, door Peter Behrens, Bruno Taut, Hans Poelzig en Walter Gropius. In 1927 werd hij een van de oprichters, samen met Gerrit Rietveld en Hendrik Petrus Berlage, de CIAM, dit zijn internationale conventies van moderne architectuur om architectuur en stedenbouwkundige diensten te promoten. In 1930 werd Stam een van de twintig architecten en planners die, door Ernst May, de stedenbouwkundige van de stad Frankfurt, samen naar de USSR gingen om een reeks steden te creëren waarvan de stalinistische Magnitogorsk. Mart Stam was ter plaatse in februari 1931 om mee te werken aan het geluid van huizenbouwers, het project liep op een mislukking uit. Mart Stam verhuisde in 1932 naar de site Makeyvka in Oekraïne; dan Orsk vooral met een Bauhaus-student die zijn vrouw wordt; Balgash dan, de mijnstad Sovjet-operator koper. In 1934 keerde Stam terug naar Nederland. Later werd Mart Stam benoemd tot directeur van het Instituut voor Industriële Kunsten in Nederland. In 1948 nam hij een professoraat aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Dresden en begon te prediken voor een strikte en moderne structuur voor de wederopbouw van de zwaar beschadigde stad, een plan dat geen goedkeuring van de inwoners vereist. Mart Stam werd directeur van het Hoger Instituut voor Kunsten in Berlijn.